“ ภาพที่สวยงามนั้น ไม่ใช่มองแล้วสวยงามเฉพาะสายตากรรมการตัดสินภาพ ภาพที่สวยงามใครดูก็สวย ”
ช่างภาพกิตติมศักดิ์ ประจำจังหวัดฉะเชิงเทรา
ผมเป็นคนแปดริ้วโดยกำเนิด จบการศึกษาระดับ ประถม-มัธยมศึกษาตอนต้น จากโรงเรียนปัจพิทยาคารและจบอนุปริญญาจาก วิทยาลัยครูฉะเชิงเทรา (เป็นมหาวิทยาลัยราชภัฎฉะเชิงเทราในปัจจุบัน) และจบปริญญาตรี การศึกษาบัณฑิตที่ มศว.บางแสน (ปัจจุบันเป็น มหาวิทยาลัยบูรพา) ปัจจุบันอายุ 52 ปี เปิดร้านอาหารและรับสอนถ่ายภาพ อีกทั้งยังเป็นวิทยากรทั้งรับเชิญและรับจ้างสอนถ่ายภาพทั่วไป จนถึงเป็นกรรมการตัดสินภาพถ่าย
รักการถ่ายภาพมาตั้งแต่เริ่มเป็นวัยรุ่น ศึกษาการถ่ายภาพจากหนังสือบ้าง เพื่อนสนิทบ้าง จนเริ่มทำงานรับราชการที่โรงพยาบาลเมืองฉะเชิงเทรา ก็เป็นช่างภาพสมัครเล่นของที่ทำงาน หากมีงานใดก็มักเป็นผู้ถ่ายภาพกิจกรรมเสมอ ๆ จนเมื่อปี 2534 ลาออกจากราชการมาทำธุรกิจส่วนตัว ทำให้มีเวลาในการศึกษาเรื่องการถ่ายภาพมากขึ้น พยายามเข้าไปเรียนรู้จากชมรมถ่ายภาพต่าง ๆ และหันเข้าสูวงการประกวดภาพ เมื่อประมาณปี 2538 เป็นประธานชมรมเมืองชลศิลปะภาพถ่ายและประธานชมรมแสงแดดโฟโต้คลับ เมื่อ ปี 2538-2540 ซึ่งในช่วงนั้นต้องเป็นทั้งผู้จัดการประกวดภาพ และเป็นกรรมการประกวดภาพไปด้วยหลังจากปี 2540 เกิดมีปัญหาเรื่องสภาวะเศรษฐกิจ จึงทำให้ต้องหันมาใช้วิชาการถ่ายภาพ มาเปิดสตูถ่ายภาพแต่งงาน ภาพครอบครัว และเป็นช่างภาพอิสระ รับงานอีเว้นท์และรับงานถ่ายภาพทั่วไป เพื่อเป็นรายได้เสริม
จุดเปลี่ยนของชีวิตการเป็นช่างภาพ
ถึงตรงนี้ชีวิตการถ่ายภาพผมเปลี่ยนไป จากเดิมที่ถ่ายภาพเพื่อเป็นศิลปะและความสุขส่วนตัว ถ่ายภาพเพื่อประกวดภาพถ่ายและเก็บสต๊อกไว้เพื่อเป็นผลงานส่วนตัว กลับถูกเปลี่ยนไปเป็นถ่ายภาพเพื่อเงิน งานผมมีเข้ามากมากจนบางครั้งไม่มีเวลาพักผ่อน เช่น งานแต่งงานผมต้องถ่ายภาพตั้งแต่เช้า ตื่นตี 4 และกว่าจะเสร็จงาม ก็กลับถึงบ้าน 4-5 ทุ่ม บางสัปดาห์ผมต้องไปถ่ายภาพเช่นนี้ 3 – 4 วัน และทุกครั้งที่กดชัตเตอร์ผมก็คิดว่าจะได้เงินกลับมาเท่าไหร่ ทำให้ผมอยู่ในอาชีพถ่ายภาพไม่นานนัก ทั้ง ๆที่เป็นอาชีพที่มีรายได้ดี มีคนรู้จักมาก และได้รับการยอมรับจากคนในจังหวัดฉะเชิงเทรา เรื่องการถ่ายภาพของผมเป็นอย่างมาก แต่เพราะเหตุผลที่ผมไม่มี “ลูก” ก็เลยทำให้เป้าหมายในชีวิตแคบลงไม่ต้องสะสมมากจากประสบการณ์ชีวิตทำให้ผมทราบว่า คนที่เรียนเก่งที่สุดไม่ใช่คนที่จะหาเงินได้มากที่สุด คนที่หาเงินได้มากที่สุดไม่ใช่คนที่จะมีความสุขที่สุด คนที่มีความสุขที่สุด ก็ไม่ใช่คนที่จะมีอายุยืนยาวที่สุด ฉะนั้นแล้วผมก็ไม่จำเป็นต้องการเงินให้มากจนเกิดที่จะทำให้ตัวเองขาดเวลาที่จะหาความสุขไป
พอเศรษฐกิจเริ่มดีขึ้น ผมก็เลิกอาชีพการถ่ายภาพขาย ชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาว ขายไฟสตู ฉากและอุปกรณ์ประกอบฉากหวังจะกลับมาถ่ายภาพประกวดและเก็บสต๊อกภาพถ่ายเพื่อตัวเองต่อไป แต่เหตุการณ์ไม่เป็นเช่นนั้น เพื่อน ๆ และลูกค้าที่เคารพนับถือ มักเรียกใช้บริการให้ถ่ายภาพอยู่ตลอดจนผมต้องตัดสินใจขายอุปกรณ์ทั้งหมด ทั้งกล้องและเลนส์ทิ้งไปเพื่อหยุดการถ่ายภาพ แล้วผมก็หันมาตกปลาเป็นกิจกรรมใหม่และเล่นในเว็บไซต์ www.siamfishing.com ที่ เว็บไซต์แห่งนี้สามารถเล่าเรื่องและมีภาพประกอบได้ ผมตกปลาและถ่ายภาพตกปลาลงในเว็บไซต์ ทำให้หลายคนชื่นชอบผลงานและอยากให้ผมสอนถ่ายภาพ ผมจึงต้องกลับมากถ่ายภาพอย่างจริงจังอีกครั้งหนึ่ง เพื่อเป็นตัวอย่างและสอนการถ่ายภาพให้เพื่อนสมาชิกได้เรียนรู้ จนได้รับการยอดรับจากองค์กรและเว็บไซต์ต่าง ๆ เชิญไปเป็นวิทยากรบรรยายการถ่ายภาพและจ้างสอน ซึ่งต่อมาเพื่อนสนิทผมก็เปิดเว็บไซต์ www.siamphotography.com ซึ่งมีผมเป็นที่ปรึกษาและคอยให้คำแนะนำกับเพื่อนสมาชิก และผมก็ยังเล่นในเว็บไซต์อีกหลายเว็บ ต้องขอโทษที่ไม่สามารถเอ่ยนามได้ทั้งหมด
เข้าสู่วงการประกวดภาพ
ด้วยความที่เป็นคนรักการถ่ายภาพมานาน ผมเคยมีความฝันว่า อยากทำการประกวดภาพถ่ายในจังหวัดฉะเชิงเทรา แต่การจัดประกวดภาพให้มีประสิทธิภาพและได้ผลงานเป็นที่ยอมรับจากคนทั่วไปต้องใช้งบประมาณมากเลยได้แต่คิด จนกระทั่งผมได้มีโอกาสได้คุยกับคุณ กลยุทธ ฉายแสง นายกเทศมนตรีเมืองฉะเชิงเทรา ถึงเรื่องการจัดประกวดภาพเราศึกษาทั้งวิธีการ การประกวดภาพและวิธีการตัดสินภาพให้มีความบริสุทธิ์ยุติธรรม และให้ภาพถ่ายที่สวยที่สุดจากช่างภาพ ที่มีมุมมองและฝีมือการถ่ายภาพที่ดีที่สุด เพื่อเป็นศักดิ์และศรีแห่งชาวแปดริ้ว และชาวไทยทุกคน การประกวดภาพถ่ายของแปดริ้วก็เกิดขึ้นในปีแรก คือ พ.ศ.2550 โดยมีผมเป็นประธานดำเนินการประกวดภาพถ่าย และมีเพื่อนสนิทเป็นประธานดำเนินการประกวดถ่ายภาพ และมีเพื่อนสนิท อ.พิสิฐ เสนานันทสกุล เป็นประธานการตัดสิน โดยมีท่านกรรมการผู้ทรงคุณวุฒินับ 10 ท่าน มาช่วยให้การประกวดภาพในครั้งนี้บริสุทธิ์ยุติธรรม ได้ภาพสวยที่สุดเพื่อปรากฏแก่ชนชาวไทยว่า แปดริ้วมีความสวยงามน่าอยู่เพียงใด ไม่ว่าจะเป็นวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิต ความเป็นอยู่ในเมืองที่สวยงาม และสงบร่มเย็นสมเป็นเมืองพุทธ ที่มีหลวงพ่อโสธรอันเป็นที่เคารพสักการะยิ่งของชาวแปดริ้วและชาวไทยทุกท่านได้ปรากฏแก่สายตาคนทั่วไป
มองวงการถ่ายภาพในปัจจุบัน
วงการถ่ายภาพในปัจจุบัน ผมว่าได้รับการยอมรบกว่าแต่ก่อนมาก ผมพูดกับเพื่อน ๆ น้อง ๆ และบรรดาศิษย์เสมอมาว่า ภาพถ่ายสำคัญทุกกิจกรรม ไม่ว่าคุณจะทำกิจกรรมอะไร ภาพถ่ายสำคัญมากเสมอ หากคุณถ่ายภาพเป็นถ่ายภาพสวย คุณจะเห็นว่ากิจกรรมนั้น ๆ ที่คุณทำมีความหมายมากกว่าเดิมมาก หรือเพียงแค่เราได้ไปเที่ยวกับครอบครัว แล้วเก็บภาพถ่ายกลับมาด้วยความสวยงาม ก็จะทำให้การท่องเที่ยวนั้นประทับใจยิ่งขึ้น และที่สำคัญการถ่ายภาพกลายเป็นกิจกรรมที่ไม่เปลืองใช้เงินน้อยมาก เมื่อเทียบกับกิจกรรมอื่น ๆ เช่น ถ้าคุณตีกอล์ฟ ก็ต้องจ่ายเงินค่าออกรอบ ค่าแคทดี้ ฯลฯ แต่ภาพถ่ายนั้นเพียงคุณมีกล้อง ภาพถ่ายถูกบันทึกด้วยการ์ด กลับมาก็ดูได้ทันทีและสามารถลบถ่ายใหม่ได้ทันที ไม่ต้องจ่ายเป็นค่าฟิล์มค่าล้างอัดเหมือนเมื่อก่อน สังเกตได้จากทุกสถานที่ท่องเที่ยว ปัจจุบันมีคนถือกล้องถ่ายภาพมากมายต่างกับสมัยก่อนมากนัก
สิ่งที่ผมอยากทำในอนาคตคือ อยากเปิดโรงเรียนสอนถ่ายภาพสำหรับเด็ก เพราะที่ผ่านมาผมมีโอกาสสอนเด็ก ๆ อายุไม่ถึง 10 ขวบ ถ่ายภาพมาแล้วหลายคน พบว่าเด็ก ๆ เรียนรู้เร็ว และเป็นประโยชน์ต่อตัวเด็กเอง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องศิลปะและสมาธิ เวลาไปเที่ยวกับครอบครัว แทนที่จะมีคุณพ่อหรือคุณแม่เป็นคนถ่ายภาพ กลับเป็นเด็กที่สนุกและเอาใจใส่ในการถ่ายภาพ และเป็นที่ชื่นชมของบุคคลในครอบครัว เป็นหนทางหนึ่งที่สร้างความมั่นใจและเป็นกิจกรรมที่เด็ก ๆ ชอบ ไม่แพ้ดนตรีที่พอแม่มักอยากให้ลูกเรียน
จากเล็ก แปดริ้ว ถึงช่างภาพมือใหม่
สำหรับช่างภาพมือใหม่อ่านมาถึงตรงนี้ บางคนอาจจะรู้สึกท้อแท้ว่า ถ้ามีมืออาชีพประกวดภาพ ระดับประเทศอยู่อย่างนี้แล้ว เราจะมีโอกาสชนะการประกวดอย่างไร ยังมีคำกล่าวว่า “เก่าไป ใหม่มา” ยังคงใช้ได้ในทุกวงการ มุมมองของช่างภาพใหม่ ๆ ผมได้เห็นในเว็บไซต์ถ่ายภาพมามาก มีความสวยงามและความคิดสร้างสรรค์ไม่เป็นรองช่างภาพระดับแนวหน้าเลย เพียงแต่ว่ายังมีหลายคนยังได้ให้โอกาสตัวเองในการถ่ายภาพประกวดและเอาจริงเอาจังกับการประกวดภาพถ่าย ซึ่งมือประกวดทั้งหลายให้ความสำคัญกับการถ่ายภาพประกวดมากจึงมีโอกาสมาก และคำกล่าวที่ว่า “เป็นแชมป์นั้นไม่ยาก การรักษาแชมป์นั้นยากกว่า” นั่นแสดงว่า มีคนขึ้นมาชิงแชมป์และชิงได้เป็นจำนวนมากกว่า แชมป์ที่ไม่มีใครสามารถคงอยู่ได้ตลอดทุกสนามแข่งขัน
ในปัจจุบันเป็นโลกแห่งไซเบอร์ นักถ่ายภาพหลายคนสามารถเรียนลัดได้ โดยหาความรู้จากเว็บไซต์ ซึ่งเมื่อสมัยก่อนหนังสือก็หาอ่านยาก ภาพต่าง ๆ ก็ไม่ค่อยปรากฏโดยทั่วไป ไม่สามารถหาดูได้ง่ายเช่นทุกวันนี้ เชื่อหรือไม่ แค่เส้นขอบฟ้าต้องตรงบางคนหาด้วยตนเอง ถ่ายภาพมา 10 ปียังไม่รู้เลยว่า เส้นขอบฟ้านี้ต้องตรง แต่ในปัจจุบันเรื่องพวกนี้มีคำถามและคำตอบง่าย ๆ ในเว็บไซต์ถ่ายภาพทั่วไป ซึ่งนับว่าเป็นประโยชน์มากต่อช่างภาพรุ่นใหม่ ๆ อีกทั้งยังมีโปรแกรมการตกแต่งภาพให้สวยงามซึ่งสะดวกทันสมัยกว่าเดิมมาก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผมก็ยังเชื่อเรื่องการถ่ายภาพมาให้ดีจบในช็อตเดียว ก็ยังดีกว่าการนำภาพมาตกแต่ง แต่ถ้าสามารถตกแต่งได้สวยงาม ยิ่งถ้าได้ Input ดี Output ก็ยิ่งดีขึ้นไปอีก ปัจจุบันการถ่ายภาพและการแต่งภาพเลยแยกจากกันไม่ได้โดยสิ้นเชิง
ที่มา ; นิตยสาร Oncameraเริ่มสนใจการถ่ายภาพ
